LUCUS ENSEMBLE

Lucus Ensemble  nace en Lugo no ano 2014. Despois de coincidir en diversos concertos benéficos, un grupo de músicos con amplia experiencia pensan na posibilidade de crear unha formación estable na capital lucense para o desenvolvemento de proxectos musicais adaptados para un ensemble mixto vento-corda-percusión baixo a dirección musical de Alejandro Troya. Éste farase cargo tamén, xunto con outros membros da agrupación,  de ultimar as adaptacións e arranxos necesarios do programa, sendo ésta unha das características identificativas do grupo, xa que todo o repertorio está arranxado por e para o Ensemble. Conta cun plantel fixo de once músicos:

• Oboe                                      Mateo Bande
• Frauta                                    Cristina Díaz
• Clarinete                                Miguel A. Díaz
• Clarinete                                Adrián Balboa
• Clarinete baixo                       Santiago Noriega
• Saxofón                                 Alejandro Troya
• Trompa                                   Moisés López
• Fagote                                    Xosé Fernández
• Violonchelo                           Cristina Nogueira
• Contrabaixo                           Araceli Martínez
• Percusión                               Carlos Vázquez

LUCUS ENSEMBLE en Concerto

Este ano celebraremos o Día das Letras co concerto de LUCUS ENSEMBLE o domingo 14 de maio. Será no Salón de Actos do Conservatorio Profesional de Música de Viveiro, ás 12:30 horas. A entrada, libre até completar o aforo do local.

Un debate moderado por un xornalista

O venres 21 de abril organizamos un debate sobre a normativa dos plantíos de eucalipto. Un asunto que está de actualidade e que o noso Colectivo escolleu, como noutras ocasións, considerando que vai ser de interese para a veciñanza que se achegue até o salón de actos da Biblioteca Municipal de Viveiro.
O debate vai estar moderado polo xornalista, director de A Mariña-El Progreso, Xavier R. Lombardero. Lombardero naceu na Pontenova en 1967. Licenciado en Xornalismo pola facultade de Ciencias da Información da Universidade Complutense de Madrid, comezou a súa carreira profesional na editorial madrileña Tecnipublicaciones S.A. e traballou para o grupo editorial Walters Kluwer, tamén en Madrid.

En 1993 incorporouse a La Voz de Galicia en Lugo, desempeñando labores de fotógrafo, reporteiro e xefe de Redacción. Foi delegado provincial de La Voz en Ourense e desde o 2005 pertencía á redacción central do xornal en Sabón (Arteixo), onde traballou nas seccións de Reportaxes, Fin de Semana, Apertura e Opinión.

En 1997 publicou Homes do bonito en colaboración con Caixa Galicia. A través dun diario de a bordo e fotografías, plasmou a vida dos mariñeiros de Burela e Celeiro durante dúas mareas en sendas costeiras do bonito, traballo polo que recibiu o premio Xornalismo-Empresa da Fundación CEL. Apaixonado do mundo do mar e a pesca, tamén foi remeiro en distintos clubs, incluíndo a traiñeira do Club de Regatas Perillo, en Oleiros.

Representando a PROMAGAL, asociación de produtores de madeira, estará Ramón Reimunde Noreña. Reimunde, que na súa etapa de profesor exerceu durante uns anos  no Instituto Vilar Ponte de Viveiro, naceu en San Martiño de Mondoñedo (Foz) en 1949, estudou Enxeñaría Naval en Oviedo e Madrid, Náutica na Coruña e Filoloxía en Santiago de Compostela. Foi piloto e capitán da Mariña Mercante, licenciado en Filoloxía Hispánica e en Filoloxía Galego-Portuguesa e colaborou con artigos en xornais como El Progreso e La Voz de Galicia e ten participado en xornadas de ensino e congresos. Autor de ensaios (Ben pode Mondoñedo desde agora. A eséncia popular na obra de Manuel Leiras Pulpeiro, 1998; A costeira, 2006 e O tesouro do Monte, 2014, entre outros).  Foi gañador do XII Premio Literario Ánxel Fole en 1998. Reimunde é propietario forestal nos concellos da Mariña Luguesa de Alfoz, Foz, Cervo e Lourenzá- Posúe aproximadamente 150 ha. de monte en unión coa familiar Reimunde SAT, das que 10 ha. están a piñeiro radiata, 10 a piñeiro de Oregón, 5 a frondosas e o resto a eucalipto globulus. Conta con proxecto de ordenación desde o ano 2002. Desde 2014 é presidente da asuciación de produtores de madeira (PROMAGAL).

Adela Figueroa Panisse ( Lugo, 1948 ), é unha bióloga e escritora galega. Licenciada en Ciencias Biolóxicas pola universidade de Compostela en 1971. Catedrática de Bioloxía-Xeoloxía no IES Lucus Augusti desde 1996, participou na fundación de organizacións como ADEGA da que foi presidenta, a AS-PG e a revista O ensino. Foi tamén voceira de Nunca Máis en Lugo e ten colaborado en diferentes revistas como Cerna ou Enciga, en xornais como El Progreso, La Voz de Galicia, Xornal.com, Vieiros  e A Nosa Terra. Autora de Vento de amor ao mar (2003), Xanela aberta (2009), Memória de pés sem sombra (2017), Madeira de mulher (2011) e Loita contra o lume entre outras obras. Figueroa é na actualidade vogal da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza  (ADEGA) e presidenta da Fundación Eira.

Un agasallo para o mes de maio

Un agasallo que chegará   a Viveiro desde Lugo.
Seguiremos informando nos vindeiros días.

O DECRETO DO EUCALIPTO, A DEBATE

O DECRETO DO EUCALIPTO A DEBATE, NOVA ACTIVIDADE DO COLECTIVO PENSAMENTO E SEMENTEIRA

O vindeiro venres 21 de abril, o colectivo   organiza un debate arredor do novo decreto do eucalipto que regulará os plantíos desta árbore e que está a provocar reaccións entre os propietarios de montes, concellos e organización ecoloxistas.

PENSAMENTO E SEMENTEIRA convidou para participar neste debate ao presidente da Asociación de Produtores de Madeira  (PROMAGAL), Ramón Reimunde Noreña e á vogal da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza (ADEGA), Adela Figueroa Panisse. O moderador deste acto público que se desenvolverá o vindeiro venres 21 de abril, na sala da planta baixa da Biblioteca Municipal de Viveiro, na Praza Maior, será o xornalista Xavier R. Lombardero.

O acto, que dará comezo ás 20:30 horas, é aberto até completar o aforo da sala. O noso Colectivo, que xa ten convocado outros debates arredor de temas de interese xeral, convida a asistir á toda a veciñanza e moi especialmente ás directivas das comunidades de montes.

Desta vez non vai de música...

Desta vez non vai de música...Estamos a organizar un debate arredor do "decreto do eucalipto".
Participarán produtores da comarca, haberá representación ecoloxísta, moderará un xornalista.
Terémosvos informados.

Grazas, Sofía, polo teu agasallo.

O pasado 8 de marzo tivemos a sorte de ter en Viveiro á cantautora mugardesa Sofía Espinheira. Sofía presentounos o seu traballo Aló onde agroman as herbas.
As cancións da súa autoría foron todo un agasallo. Grazas, Sofía e até outra!

8 de marzo: Día da muller traballadora

O 8 de marzo:concerto de Sofía Espinheira

O mércores 8 de marzo termos en Viveiro a Sofía Espiñeira.

Sofía Espiñeira nace en 1986 na vila de Mugardos, onde pasa toda a súa infancia e adolescencia. Achégase á música dende pequena, cursando co clarinete como instrumento a formación de Grado Elemental no Conservatorio Profesional de Música de Ferrol entre os 10 e os 14 anos de idade. De seguido comeza a tocar a guitarra e a cantar de xeito autodidacta, compoñendo os seus primeiros temas.

Nos anos posteriores cursa os estudos de xornalismo na USC, rematándoos no 2009 na cidade de Rennes, Francia. É durante esta etapa universitaria cando comeza a adentrarse no traballo corporal e artístico, achegándose á danza contemporánea e ás técnicas circenses. Finalizada a universidade realiza un ano de formación na Escola Navarra de Circo Oreka, en Pamplona, a cal lle da as ferramentas para comezar a súa andanza profesional nas artes escénicas. De volta a Galicia no outono do 2010 afíncase en Santiago de Compostela, comezando a traballar con Roberto C. Mouriño na compañía de teatro e títeres Titereficciós, coa que continúa actualmente.

No 2010 establece contacto coa Asociación Circonove, onde continúa o seu entrenamento e aprendizaxe circenses colaborando nalgún cabaré, traballando coa bailarina e clown Alba Moreno Biurrun na compañía Resueltas (2010-2012) e participando nas primeiras funcións do especNo 2015 nacen novos proxectos vinculados á danza, ó teatro e á música. Unha proposta poético – teatral a dúo coa poeta soriana Carmen López Roca:  Huevos fritos y vino tinto. Tamén emerxe unha nova xuntanza a catro, a compañía Teatro ó Cubo, xunto cos actores Alfredo Pérez Muiño, Roberto C. Mouriño e o escritor Jose Luis Baños de Cos, cunha proposta de teatro musical para público familiar: O faiado. No ámbito da danza, comeza a traballar como bailarina nos concertos infantís de Estamos no verán, a novela – disco de Xoán Curiel e Charo Pita.táculo Impreuna , de Pista Catro.

En Abril dese mesmo ano resulta gañadora do II Certame de canción de autor do concello de Teo, o cal lle permite grabar o seu primeiro disco, Alá onde agroman as herbas. Este traballo lle da pé a comezar a súa andanza como cantautora, que se inicia co seu primeiro concerto en decembro no festival Treme a terra, en Pontedeume e continúa a desenvolverse neste ano 2016 coa súa xira de concertos en diferentes salas e espazos culturais presentando o seu álbum.

Acto informativo

A primeira das nosas actividades deste 2017, a charla informativa arredor das cláusulas chan, tivo moita acollida. Agradecemos a Patricio Viveiro, avogado e asesor da asociación Con Lupa Contra a letra pequena,  a súa participación.
Nos vindeiros días informaremos sobre as novas actividades do Colectivo.

As abusivas cláusulas chan

Este vai ser o noso primeiro acto deste 2017.
Despois de celebrada en xaneiro a Asemblea ordinaria do Colectivo onde falaremos da programación para o primeiro semestre, este acto informativo arredor das abusivas cláusulas chan abrirá as actividades de 2017.
O avogado Patricio Viveiro estará na Sala da planta baixa da Biblioteca Municipal para informar arredor deste asunto que--supomos--afecta á veciñanza que está a soportar hipotecas bancarias.
Por se é do voso interese reproducimos aquí a entrevista publicada en La Voz de A Mariña (La Voz de Galicia) con Patricio Viveiro.

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/amarina/2017/01/20/marina-levase-palma-afectados-polas-clausulas-chan-hai-maior-numero/0003_201701X20C6999.htm

Hai algo máis de ano e medio--en febreiro de 2015-- o noso Colectivo organizou un debate arredor das posíbeis intervencións no areal de Covas. Desde aquela as institucións responsábeis--Costas e Portos-- nada teñen feito para rexenerar este areal. Só a veciñanza se ten mobilizado seguindo os chamamentos do colectivo "Salvar a praia de Covas". No mes de xullo pasado organizaron unha cadea humana no areal, tamén teñen colocando cartaces e faixas nos comercios e rúas e agora convocan unha orixinal protesta: a simulación do trafego da area do Cembedo aos Castelos que algúns prometeron que iba dar comezo o pasado mes de setembro.
PENSAMENTO E SEMENTEIRA apoia esta nova mobilización e anima a participar nesta actividade que convoca o colectivo veciñal "Salvar a Praia de Covas"

ALGAS. A esencia dos nosos mares

O noso colectivo colabora unha vez máis coa  coa Asociación NORDÉS.E aquí vos deixamos a súa proposta:


Hoxe traémosvos o peche dun ciclo adicado ao mundo das algas. Nesta terceira edición, na praia de San Román (O Vicedo), damos por finalizado o noso achegamento á esencia do mar para que cada un encamiñe a súa propia relación con este gran produto das nosas costas.
As algas presentáronse coma "un mundo por descubrir" na nosa primeira toma de contacto, fai xa dous anos na praia da Ribeira do Carro (Loiba). Con José Antonio Canoura aprendimos os tipos, os usos e a tradición que existía detrás da súa recollida. Co tempo, entendimos o seu valor culinario e achegámonos a disfrutar o produto directamente do mar gracias á empresa conserveira "Mar de Ardora" (Ortigueira). E, logo de entender a súa importancia nos mares e no noso prato, chega o momento de cambiar de aires, seguir o vento do noroeste cara San Román e recoller a tradición que alí tamén existiu.
Por iso, o sábado 23 de xullo, contaremos coa empresa Mar de Ardora para falarnos sobre este mundo, descoñecido aínda para moitos. Nordés agardavos para escoitalos dende as 11 da mañá no "Restaurante de Areagrande" (San Román). Logo, camiñaremos polo areal ata achegarnos á zona onde proliferan as algas e poderemos ver, tocar e poñer en práctica o dito durante a charla.
Chegados a este punto, só nos queda outra forma de acercarnos ás algas: a degustación! No Chiringuito "Abrela" teñen preparado un menú con algas para todos nós, por 20€/persoa: pizza de cogumelos con algas, risotto de azafrán e gambas con alga nori e salpicón de merluza con vinagreta de espaguete de mar, máis o postre, as bebidas e o café.
Nordés tamén pensou naquela xente que non se pode achegar pola mañá á actividade ou á degustación! E que vos propoñemos? Unha ruta de pinchos con algas, de balde, nos seguintes locais, dende as 8 da noite: "Chiringuito Abrela" (praia da Abrela), o "Café-bar Alba" (O Folgueiro), o "Restaurante Casa Fanego" (San Román) e o "Restaurante Areagrande" (San Román). Máis adiante informarémosvos do nome de cada pincho/tapa.
Nesta actividade temos un tope de 60 persoas para a comida, polo que si vos interesa, apuntádevos axiña a través do 653756454 (Ricardo) ou en asociacion.nordes@gmail.com. Podedes usar tamén estas vías para recibir máis información da xornada. Faremos a inscrición por orde temporal ata agotar as prazas. Día último de inscripción: 20 de xullo.

Queremos agradecer a colaboración a "Mar de Ardora", a todos os negocios de restauración do cartel e ao "colectivo Pensamento e Sementeira" de Viveiro, que nos acompañarán nesta xornada.

As fotos do roteiro polas Covas

                                                                                                                Foto: PeS

O amigo Pedro Michelena xa colgou as súas fermosas fotografías que fixo na última das camiñadas.
Pódense ver neste enlace:


ROTEIRO DAS COVAS E FUCIÑO DO PORCO

Pedro Michelena no Castelo de San Martiño

                                                                                                                      Foto: PeS

O pasado domingo 29 de maio a nosa camiñada ("De Guistilán ao Castelo de San Martiño" ) coincidiu coa festa que a veciñanza de Landrove celebra arredor da capeliña de San Martiño. O amigo Pedro Michelena que facía parte do noso grupo fixo unha completa reportaxe fotográfica que podedes ver neste enlace:

https://www.flickr.com/photos/34708679@N04/sets/72157667990875260

Entramos nas covas de Covas

E así rematamos as "Camiñadas polas Terras de Viveiro". Primeiro baixamos á Cova de San Xoán Vello e despois entramos na dos Encantos ou da Doncela.
Máis tarde coa camiñada desde o areal da Abrela até o Fuciño do Porco, completamos o programa. Agora xa estamos pensando na vindeira primavera. Haberá  novos roteiros, asi que...atentos ao programa.

Unha receita para entender o do Fociño de Porco

Segundo Fernando Cabeza Quiles en "Os nomes de lugar" (E. Xerais, Vigo, 1992):

"Pensamos que o topónimo Rostro provén do vocabulo latino rostrum, derivado de rodere, "roer" ...Rostrum significaba "pico de ave, morro, fuciño" e, en xeral calquera obxecto con forma de saínte ou pico, valores semánticos idóneos para aplicar a cabos ou saíntes abruptos da costa, o que parece que sucedeu co topónimo que nos ocupa"
"O topónimo rostro, hoxe sinónimo de cara, debeu acadar ese significado en épocas posteriores ao latín por un proceso de tomar a parte, neste caso fuciño ou morro, polo todo, cara.
E conclue Cabeza Quiles:

"Topónimo do mesmo significado dos anteriores, con referencia metafórica ao fuciño, rostro ou morro, é o de Fuciños e Fuciño de/do Porco. Así, todos os referidos a cabos ou saíntes marítimos, Fuciño de/do Porco é o nome dunha punta do concello de Vilanova de Arousa (Pontevedra); Fuciños, outra punta moi avanzada situada ao oeste da península de Cabo de Cruz, Boiro (A Coruña);e Fuciño de/do Porco, un cabo litoral situado na ría de Viveiro".

A cova dos Encantos ou da Doncela

                                                                                                               Foto: DaniKXT







Escribe Donapetry:
"Na abrutpta vertente dunha pena que avanza cara o mar, na parroquia de San Xoán de Covas, atópase a cova da Doncela ou dos Encantos; a fantasía popular localiza nesta caverna  unha interesante lenda, que semella ideada por antigos contrabandistas, co fin de alonxar ás xentes daquel lugar e poder ocultar con maior seguridade os seus alixos;supón nela encantada a unha fermosísima doncela, de loira cabeleira e brancas vestiduras, que ao romper a alba, na mañá de San Xoán, baixa do acantilado para bañar o seu airoso corpo e desenredar os seus abundantes e sedosos cabelos cun pente de ouro e brillantes"
 

O domingo, outra camiñada

Das covas de Covas...

O domingo 5 de xuño rematamos as "Camiñadas polas Terras de Viveiro" co roteiro:"Das covas de Covas ao Fociño do Porco".
Iniciaremos a camiñada na Área Etnográfica da Ínsua. Desde alí baixaremos á cova de San Xoán Vello.
Desta cova, J. Basoa Rodríguez ten escrito no libro-programa das Festas de Covas do ano 2012, o seguinte:

"Pero o máis salientable daquela Igrexa chamábase e así se di “Fuente de San Juan”, o que nos amosa que era verdade o que sempre se dixo que nela nacía un manantío. De esa fonte en 1708 cítanse os dous reais da compostura das escadas e da porta que conducían a ela . Ubicada, polo tanto nunha especie de pequena gruta que lle tería dado nome a un lugar ateigado de covas en cada recuncho da costa (cova Alta, cova do Pan, cova das Mazás, cova de Sobrado, cova das amoreiras, cova de Piedra Llana, cova do Cargadoiro, … ).
Temos polo tanto, unha humilde Igrexa nun adro de castiñeiros e cunha estimada fonte do Santo. ¿Que aconteceu para que en menos de 50 anos desde ter acometido esta importante obra de amaño houbese que abandoala e dar a mesma por arruinada?"
 
A RUINA DA ANTIGA IGREXA DE COVAS
 
A primeiros dos anos oitenta D. Antonino enviou os antigos libros parroquiais de Covas a Mondoñedo, pero quedaron marcadas páxinas con papeis separadores, calendarios perpetuos, e mesmo poemas nas páxinas máis destacadas en información. Podemos mesmo dicir que ao traballar os libros facemos unha lectura guiada dos mesmos. Así acontece co libro II de Fábrica de Covas, o 16 de outono de 1731 recóllese que “caió la Iglesia”. E cóntase o seguinte:
“la Iglesia parroquial de esta feligresía se alla arruinada y en sitio incapaz para su permanencia por estar sobre un peñasco elevado inmediato al mar”…
Na cartografía de 1787 , cítanse as dúas baterías con cañóns que se ubicaban na entrada da ría de Viveiro no lado de Faro e na beira contraria de Covas. As antigas Igrexas de Faro (conservada na actualidade) e a antiga de Covas, ubicábanse pola altura aproximada de entrada da ría destas baterías de defensa que sabemos que operaron cando a invasión francesa. Dalgún xeito ambas Igrexas tiñan unha ubicación estratéxica que dominaba a ría de Viveiro en ambas marxes do seu acceso. A postal da Igrexa de Covas nesa ubicación tivo que ser fermosa, pero tivo o infortunio de ubicarse excesivamente preto do mar e do espazo da súa erosión.
Logo dise que:
“cuias aguas le vienen carcomiendo y a peligro de desmoronarse con la continuación por ser costa mui brava, y allarse asi mismo muy umeda acausa de una fuente que naze dentro sin que pueda conservarse en ella el sacramento, y ornatos y mas alaxas, …”
A fonte nacía no interior da propia Igrexa o que nos leva a pensar nunha ubicación telúrica, de crenza máxica do propio templo, que responde as máis antigas tradicións, mesmo previas ó propio cristianismo. A fonte tería, sen dúbida adquirido un sentido á luz do Santo e do feito bautismal que apunta claramente ó ministerio do propio Xoán Bautista.
“… y espuesta a algún asalto de los enemigos de la fe católica y aquella ultragen y estar prohibidos por constitución sinodal de este obispado que no se tenga el santísimo en yglesias semexantes, y no poder hacerse las funciones de procesiones, y otras con la decencia que se debe ni la prompta administración de sacramentos por la incomodidad del sitio…”
Deberán ser os propios veciños, segundo se ordena, quenes decidirán un novo lugar convinte para reubicar a Igrexa. Non tivo que resultar doado para os poboadores de Escourido deixar de ter a Igrexa tan preto e permitir que o templo se lles escapara para a nova ubicación, pero non quedou outra. O lugar polo que se optou para o novo templo (o actual), estaba, por outra banda, moi preto da Capela da Concepción do Pazo de Grallal, o que unía entre sí moito os lugares de culto parroquial e facilitaría as cousas aos sacerdotes librándoos dos perigos dos camiños que levaban ata a Insua.
A Igrexa mindoniense mandou prontamente clausura da arruinada Igrexa ante o perigo que conlevaba. A súa imaxinería e os seus santos -entre eles o pequeno San Xoán, a actual cruz parroquial, as alaxas, vestiduras,…-, comezaron unha viaxe ata unha capela situada na Rega segundo a memoria das xentes, ainda que non figura citada na documentación consultada, na que so se sabe que era unha “capela”.