"Na outra banda do mar construen o navío:
o martelar dos calafates resoa na mañá, e non saben
que están a construir a torre de cristal da miña infancia.
Non saben que cada peza, cada caderna maxistral
é unha peza do meu ser. Non saben
que no interior da quilla está a médula mesma
da miña espiña dorsal; que no galipote a quencer
está o perfume máxico da vida.
Que cando no remate ergan a vela, e na enxarcia
tremole vagorosamente no ar
será o meu corazón quen sinta o vento,
será o meu corazón".
ANTÓN AVILÉS DE TARAMANCOS
Calafates, caderna, quilla, galipote, enxarcia...
Grazas Fran Fra polas palabras coas que nos agasallaches no improvisado asteleiro da tertulia.
Grazas polo teu traballo e por ese grande entusiasmo co que construes os navíos.
Grazas, tamén ao Avilés polo fermoso poema.
Colectivo PENSAMENTO E SEMENTEIRA
